Obscure Sphinx, Dirge

9 MAJA 2014 – OBSCURE SPHINX /POLSKA/, DIRGE /FRANCJA/

Obscure Sphinx powstał w 2008 roku. Muzycznie usytuowani gdzieś między nowoczesnym doom, a post metalem, nie boją się czerpania inspiracji z innych gatunków. Ich pierwszy album, „Anaesthetic Inhalation Ritual” z 2011 roku, został uznany za jeden z najciekawszych debiutów w polskim metalu od lat. Koncerty zespołu oparte na miażdżącej rytmice 8-mio strunowych gitar i 6 strunowego basu, wspierane przez nieprawdopodobne wręcz możliwości wokalistki, pozwoliły zespołowi wypracować bardzo dobrą pozycję na rynku, czego dowodem jest coraz szerszy odbiór, zarówno w kraju, jak i za granicą. W swej historii zespół dzielił scenę m.in. z Amon Amarth, Coroner, Crippled Black Phoenix, Rosetta, Tides From Nebula i Blindead. Odwiedzili także szereg scen festiwalowych jak Metalfest Open Airs, Off-Festiwal, niemiecki Summer Breeze, czeski Brutal Assault czy Gothoom Fest w Słowacji.

Drugi album zespołu, zatytułowany „Void Mother”, miał swoją premierę 15 listopada 2013 roku. Podobnie jak „AIR” spotkał się z doskonałym odbiorem, a liczne recenzje w których otrzymywał najwyższe noty tylko to potwierdziły. Jego promocję rozpoczął od udziału w trasie „Czarna Polska Jesień” wraz z Behemoth oraz Thaw, podczas której zespoły odwiedziły 6 polskich miast.

„Void Mother” został także wyróżniony w wielu końcoworocznych plebiscytach (m.in. w Antyradio, T-Mobile Music czy Metalstorm.net, gdzie przez wiele dni utrzymywał się na pierwszym miejscu listy najlepszych albumów 2013 roku):

„Najlepsza polska płyta roku. (…) Warszawianie ułożyli dźwiękowe puzzle w innej konfiguracji, okrasili fantastycznym głosem Zosi Fraś i w rezultacie mamy perłę.” Łukasz Dunaj, T-mobile Music

„Pożyczę sobie teraz slogan reklamowy sprzed lat – opłacało się poczekać. Debiut Obscure Sphinx miotnął mną o podłogę niczym mistrzowski dżudoka. Drugi krążek warszawskiej grupy mną nie miotnął. Rozwalił mnie zupełnie.” Lesław Dutkowski, Barock.pl

„Na szczęście momenty takie, jak wsadzenie do odtwarzacza Void Mother, nowej płyty polskiego Obscure Sphinx, przywracają wiarę w nieco wyświechtany już post-metal, naszą polską scenę i w muzykę w ogóle. Zapnijcie pasy i przygotujcie się na podróż unikatową, niezwykłą, bez chwili wytchnienia.” Bartosz Pietrzak, deathmagnetic.pl

Obecnie zespół kontynuuje promocję swojego drugiego albumu na wiosennych koncertach w Polsce, Słowacji, Francji oraz Belgii.

Dwadzieścia lat dzieli pierwsze demo Dirge, ‘Brain Machine’, i ‘Hyperion – ich szósty album. Pierwsze nagrania nawiązywały do industrialnych brzmień, bliskich Godflesh, miksowanych z dźwiękami związanymi z noisem lat 90. (zauważalne na inauguracyjnym krążku Down, Last Level wydanym w 1998 r.), podczas, gdy teraz zespół postanowił zmierzyć się muzycznie z 21 wiekiem. Mniej industrialna, a bardziej „naturalna”, ciężka i czasem wręcz duszna atmosfera, którą podkreślają ostre gitary stały się wyznacznikiem stylu grupy. Zapowiedzią „nowego nurtu” mogą być określenia, które pojawiły się po ukazaniu drugiej płyty w 2000 r., ‘Blight and Vision Below a Faded Sun’ – wtedy pisano o post-hardcorze, czy o post-metalu.

Wydana w 2003 r., ‘And Shall the Sky Descend’ trzyma się stylu poprzedniej produkcji. O ile cztery gitary budujące całą kompozycję zdawały się być jej podstawą, to zwalniające tempa, skaczące sample, skrzypce, aborygeńskie tuby damski wokal ( Von Magnet`s Flore) pokazują, że trzy lata pracy nad poszerzeniem psychodelicznych horyzontów nie poszły na marne.

W 2007 r. Dirge wydali ‘Wings of Lead Over Dormant Seas’, podwójny album, w którym ambientowa moc zderza się potężnymi riffami, industrialnym brzmieniem podkręconym głębokim głosem Nickolasa Dicka na godzinnym ‘Kill the Thrill’.

W kwietniu 2011 r., Dirge na swojej piątej produkcji ‘ Elysian Magnetic Fields’ zaaplikował eteryczną jasność, letargiczne zimno i melodyczne rytmy przetykane nieziemskimi riffami. Promując album, grupa ruszyła w trasę od Portugalii po Rosję, zahaczając po drodze o Niemcy, UK, Polskę, Węgry, Czechy, Łotwę i parę innych.

2014 r. to rok ‘Hyperion’. Wydana przez fantastyczną francuską wytwórnię – Debemur Morti (Blut Aus Nord, Rosetta, Year of No Light…) – przywołuje zimne i eteryczne brzmienia z ‘Elysian Magnetic Fields’, łącząc je z melancholią i progresywnym ruchem. Dirge ze zmieniającym się wokalem (na jednym z kawałków pojawia się Lycia Tara Vanflower) oferuje wspaniałe, przekraczające granice kompozycje. ‘Hyperion’ to, jak dotąd, najbardziej wyrazista płyta, jaką wydał Dirge.